Fragmenten uit het “Register” van de ZUSTERS BENEDICTINESSEN POPERINGE
BARENTIN -CAMPEAUX September 1915
Op 7 september 1915 komt er een opvordering van de arrondissementscommissaris voor 8 zusters om Belgische kinderen naar een schoolkolonie in Frankrijk te begeleiden. In Rouen zullen ze opgewacht worden door volksvertegenwoordiger Ramaeckers.
Gedurende drie weken leven de zusters met elk een groep kinderen verspreid over verschillende kloosters, instituten, pensionaten,… Op 26 september 1915 krijgen krijgen ze de opdracht om een schoolkolonie op te starten te Campeaux-lez-Barentin met zuster Margeurite als directrice. Twee zuster die samen met twee jongeren en vier inwonenden in Watou waren gebleven vervoegen enkele weken later de groep.
Bij aankomst van de zusters ontbreekt alles, noch meubels noch kledij voor de kinderen. Stap voor stap verbetert de toestand en plaatst men een noodwoning om de kapel in onder te brengen. Voor deze kapel bezorgde men ons banken die voorlopig waren toevertrouwd aan mevrouw De Jonghe uit Watou.
Juffrouw Badin, een weldoenster voor onze schoolkolonie, schenkt een tabernakel voor de kapel waar wij het geluk hebben om het feest van de heilige Scholastique te vieren en het H.Sacrament tentoon te stellen.
De religieuzen, onze buren van het “sanatorium”, stellen hun apotheek ter beschikking.
ST.-LOUIS DE LA MULOTIERE Augustus 1916
Kanunnik Soulange Badin priester te St.-Honoré d’Eylan-Parijs stelt dit verblijf, een gebouw waar Parijse kinderen hun vakanties doorbrengen, ter beschikking. Het gebouw stemt overeen met de noodzaak van dit ogenblik.
Enkele families waaronder mijnheer Phelizot, een fabrieksdirecteur, steunen ons werk, mevrouw Phelizot is behulpzaam bij het inrichten van een school in twee barakken met elektriciteit en zorgt voor alle administratie met de burgerlijke overheden waaronder het transport van meubels, enz. De heer en mevrouw Méry zijn andere weldoeners. Mevrouw komt vaak op bezoek, soms met een bootje op de Avre.
*
*
Cyrille Monkerhey is onze knecht uit Vlamertinge, van wie de priesterroeping is opgeschort omwille van de oorlog en hulp biedt bij de opvoeding van de kinderen. Op zekere dag heeft hij zijn leven gewaagd door kinderen uit het water te redden. De kinderen hadden plaats genomen op een kar die dienst deed voor het vervoer van brandstof naar het afgelegen bos en door een breuk in de bekabeling in het water was terechtgekomen. Isidoor De Backer uit Le Bizet is onze schoenmaker, zijn echtgenote is behulpzaam in de keuken van de kolonie waar hun kinderen onderwijs volgen.
Op 7 december komt juffrouw A.Dekervel uit Poperinge aan als postulante.
*
*
1917
Tijdens een plechtige viering voorgezeten door E.H.Delbaere, principaal van het College te Veurne, neemt postulante A. Dekervel op 5 februari het habijt van de kloosterorde aan en krijgt ze de naam zuster Maria van het Goddelijk Hart.
SAINT AIGNAN: omstreeks augustus 1917 vraagt de heer Ramaeckers aan drie zusters Benedictinessen om een Belgische Normaalschool op te starten te Mont St.-Aignan, een klein dorpje nabij Rouen. E.H.Vis is er benoemd tot aalmoezenier en zuster Gertrude Vandromme als directrice. Later komen nog twee zusters bij om samen het lerarenkorps te vormen. Bij de krappe huisvesting plaatst men een barak. In oktober 1918 kwamen er nieuwe leerlingen en een nieuwe lerares bij en werden de schuur, een verdiep en de paardenstallen omgevormd tot klaslokalen. Twee meisjes die later in het klooster toetreden behalen er hun diploma van onderwijzeres.
In September komen 25 kinderen uit de regio Luik aan in Tillières. Zij waren gevlucht uit bezet België en trokken door Duitsland, via Zwitserland langs het meer van Genève tot Evian les Bains waar zuster Margeurite hen ophaalde en naar de kolonie brengt.
1918
De schoolkolonie bloeit tot het noodlot in mei toeslaat. Een nieuw konvooi kinderen uit het St.Idisbald Instituut te Veurne komt aan. De kinderen, afkomstig uit dit ziekenhuis, zijn onvoldoende hersteld en een epidemie breekt uit waarbij enkele kinderen het leven laten.
11 November is een memorabele dag met het aankondiging van de bevrijding via een sirene. Zonder besef van de realiteit worden vreugde-transporten voorbereid door leerlingen van de normaalschool. Ook in Tillières stellen we dezelfde vreugde taferelen vast. Enkele dagen nadien vertrekt zuster-overste. Vanaf dan waren de kinderen niet meer gehaast om de lessen nog bij te wonen. Andere zusters komen terug naar Tillières om kinderen te begeleiden tijdens de terugreis naar hun families in de omgeving van Veurne en Poperinge.
1919
Nog steeds komen zusters terug uit Tillières. Ondertussen worden herstellingen uitgevoerd in de klassen die overvol zitten gezien nog geen enkele andere school opnieuw open is.
Op 14 april, één week voor Pasen, komen moeder-overste en de zusters die nog in Tillières verbleven terug in het klooster te Poperinge aan. Zij worden door de kinderen ontvangen. De zusters die in St.-Aignan verblijven zullen pas op het einde van het schooljaar terug komen. De klassen van de kosteloze meisjesschool worden hersteld en in oktober terug open gesteld. De slaapzalen van de internen zijn voorlopig hersteld en terug open. De planken vloer uit de schuur van de normaalschool te St.-Aignan is vervoerd en hergebruikt in de slaapzaal St.-Agnès.
De kantschool opgericht in 1913 en afgebrand tijdens de oorlog is heropgebouwd in 1921.
*
oorlogskantschool.wordpress.com 